مقدمه: نشانگرهای زیستی بزاقی می توانند روند التهابی دهانی- دندانی را آشکار سازند. نتیریک اکساید ( (NO ممکن است جهت تشخیص این تغییرات کمک کننده باشد.

مواد و روش ها: در این تحقیق مورد- شاهدی ،تمامی بیماران ارجاعی با clinical attachment loss ( (CAL بیشتر از ۱ و کمتر از ۴mm در بیش از %۳۰ مناطق دهانی به عنوان پریودنیت مزمن جنرالیزه خفیف تا متوسط وارد مطالعه شدند. ۲۷ بیمار در گروه PG) periodontitis group ) و ۱۷ بیمار در گروه CG) control group ) ارزیابی شدند. تمامی بیماران PG و افراد سالم ( CG ) تحت scaling and root planning (SRP) قرار گرفتند. اندکس های پریودنتال در روز اول و ۱۴ روز بعد از SRP ثبت شدند. NO بزاق هم در همین زمانها اندازه گیری شد.

یافته ها: تمامی اندکس ها ۱۴ روز پس از SRP بهبود پیدا کردند.بجز NO ،هیچ کدام از آنها به میزان طبیعی افراد گروه CG برنگشتند.

نتیجه گیری : نتیریک اکساید یک نشانگر زیستی حساس در پایش التهاب های پریودنتال می باشد.