کلمات کلیدی: انار ، عوامل ضد میکروبی،  لاکتوباسیل اسیدوفیلوسمقدمه: پوسیدگی های دندانی زمانی در محلهای خاصی رخ می دهد که جمعیت لاکتوباسیل ها به 8 درصد کل باکتری‌های آن ناحیه برسد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر آنتی باکتریال عصاره پوست انار بود.
مواد و روش ها: این تحقیق تجربی-آزمایشگاهی برون تنی بر روی تعداد ۶ گروه استاندارد باکتری شامل یک گروه کلرهگزیدین ۰.۲ درصد و ۴ گروه از غلظت های ۱۰، ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم بر میلی‌لیتر عصاره انار و همچنین یک گروه کنترل منفی به منظور تعیین میزان هاله عدم رشد و یک گروه از نمونه های استاندارد باکتری به منظور تعیین  حداقل غلظت ممانعت کنندگی از رشد بر روی لاکتوباسیل اسیدوفیلوس انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و Tukey HSD برای اندازه گیری قطر هاله عدم رشد، آنالیز گردید. سطح معناداری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. 
یافته‌ها: نتایج حاصل از اندازه گیری  قطر هاله عدم رشد نشان داد که غلطت‌های گوناگون عصاره (10، 25، 50و 100 میلی گرم بر میلی‌لیتر) ممانعت کننده  مثبتی در برابر باکتری لاکتوباسیل اسیدوفیلوس داشتند. نتایج قطر هاله عدم رشد با استفاده از روش دیسک پلیت بر این امر دلالت داشت که با افزایش غلظت، تاثبر ضدمیکروبی بر باکتری افزایش می‌یابد و تفاوت معناداری بین قطر هاله عدم رشد در چهار غلظت(16.5، 23.5، 26، 29.8 mm) با سطح معنادار کمتر از 05/0 مشاهده شد. بررسی حداقل غلظت ممانعت کننده رشد باکتری به روش دیلوشن بروث نتایج بیان داشت که مقدار موثر عصاره هیدروالکلی پوست انار جهت جلوگیری از رشد باکتری، در محدوده‌ی بین 12.5 تا 25 (mg/ml) می‌باشد. با این وجود، کلرهگزیدین میان گروههای مورد مطالعه بیشترین قطر هاله عدم رشد (30میلیمتر)  را دارا بود.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، عصاره هیدروالکلی پوست انار میتواند خاصیت ضد میکروبی دارد و به نظر میرسد که میوه انار می تواند به عنوان عاملی ضد باکتری بر علیه لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به کار رود و به این ترتیب با هزینه و عوارض کمتر از مصرف ترکیبات شیمیایی ضد باکتری، کاسته شود.

کلمات کلیدی: انار ، عوامل ضد میکروبی،  لاکتوباسیل اسیدوفیلوس