مقدمه: هدف از این مطالعه آزمایشگاهی بررسی میزان ریزنشت اپیکالی سه ماده MTA ، CEM cement و بیودنتین می باشد.
مواد و روش ها: این پژوهش با ۷۶ نمونه دندان تک کانال انجام شد. آماده سازی کانال ها با فایل های روتاری پروتیپر انجام گردید و کانالها به طور کامل با گوتا پرکا پر شدند. ۳ میلی متر انتهای ریشه هر یک از نمونه ها قطع گردید و به کمک دستگاه اولتراسونیک ۳ میلی متر از گوتا پرکا از سمت اپکس خارج گردید و به طور تصادفی و در گروههای مساوی ۶۰ نمونه با MTA ، CEM cement و بیودنتین پر گردید و همچنین گروه های کنترل آماده گردید. تمامی سطوح نمونه ها به جز ناحیه مجاور پر کردگی با ۲ لایه لاک ناخن پوشیده شد. در هر گروه نیمی از نمونه ها به مدت ۳ روز و نیمی دیگر به مدت ۷ روز در جوهر هندی غوطه ور شدند. بعد از شفاف سازی ، نمونه ها با استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی ۲۰ ارزیابی شدند و میزان نفوذ رنگ مشخص شد. آنالیز داده ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز واریانس با داده های تکراری انجام شده و سطح معنی داری p<0.05 تلقی گشت.
یافته ها: میانگین ریزنشت MTA، CEM cement و بیودنتین در روز سوم به ترتیب؛۲۵۷۶/۸۰، ۲۵۶۷/۶۰و۲۳۷۰/۲۰و نیز میانگین ریزنشت در روز هفتم به ترتیب ۲۴۳۱/۵۰، ۱۵۱۶/۵۰ و ۱۵۶۰/۷۰ بدست آمد. میانگین ریزنشت نمونه ها در روزهای سوم و هفتم تفاوتی را نشان نداد. همچنین تفاوت ریزنشت بین این سه ماده معنا دار بود.
نتیجه گیری: به نظر می رسد بیودنتین نسبت به MTA و CEM cement توانایی سیل کردن بهتری را در ناحیه انتهای ریشه دارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |