دوره 6، شماره 2 - ( 6-1396 )
|
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Saravani S, Kadeh H, Abil najafzade A. Tissue eosinophils as a histopathological marker in oral premalignant and malignant lesions: a histochemical study. Caspian J Dent Res 2017; 6 (2) :8-14
URL: http://cjdr.ir/article-1-204-fa.html
URL: http://cjdr.ir/article-1-204-fa.html
سراوانی شیرین، کده حمیده، آبیل نجف زاده اسما. ائوزینوفیلهای بافتی بعنوان یک مارکر هیستوپاتولوژیک در ضایعات پیش بدخیم و بدخیم دهانی: یک مطالعه هیستوشیمی. مجله تحقيقات دندانپزشكي كاسپين. 1396; 6 (2) :8-14
،مرکز تحقیقات بیماری های دهان، گروه آسیب شناسی دهان،فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان،زاهدان،ایران. ، Kadeh@zaums.ac.ir
چکیده: (10041 مشاهده)
مقدمه: هرچند مطالعات اخیر همراهی ائوزینوفیلها با تومورهای مختلف من جمله بدخیم های دهان نشان داده شده است ولی نقش ائوزینوفیلها در شرایط پیش بدخیم حفره دهان بطور دقیق مشخص نشده است. بدین ترتیب هدف از مطالعه حاضر تعیین تعداد ائوزینوفیلها در شرایط پیش بدخیم و بدخیم حفره دهان و نقش آن در پیشرفت به سمت بدخیمی می باشد.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی ۵۰ نمونه OSCC، ۱۸ نمونه verrucous carcinoma، ۱۳ نمونه لیکن پلان اروزیو و ۱۰ نمونه لکوپلاکیا با دیسپلازی خفیف بعد از تایید هیستوپاتولوژیک آنها صورت پذیرفت. نمونه ها با Sirius red رنگ آمیزی شدند. مجموع تعداد ائوزینوفیلها در ۱۰ ناحیه با بزرگنمایی ۴۰۰ (eosinophil/10HPF) محاسبه شد. اطلاعات بدست آمده توسط آزمونهای کروسکال والیس، من ویتنی و آزمون همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: میانگین تعداد ائوزینوفیلها در OSCC، verrucous carcinoma، لیکن پلان اروزیو و لکوپلاکیا با دیسپلازی خفیف به ترتیب ۲۶/۹۰، ۷۲/۵۹، ۱۱/۰۸و صفر eosinophil/10HPF بود. میانگین تعداد ائوزینوفیلها در ضایعات بدخیم دهان (OSCC و verrucous carcinoma) بطور معنی دار بیشتر از ضایعات پیش بدخیم (لیکن پلان اروزیو و لکوپلاکیا با دیسپلازی خفیف) بود (P=0.0001). بین تعداد ائوزینوفیلها با درجه هیستوپاتولوژیک، جنس و سن در نمونه های OSCC ارتباط معنی داری بدست نیامد.
نتیجه گیری: حضور بیشتر ائوزینوفیلها در ضایعات بدخیم نسبت به پیش بدخیم حفره دهان مشاهده شد. پیشنهاد میگردد تا تعداد زیاد ائوزینوفیلها در ضایعات پیش بدخیم بعنوان شاخصی برای پتانسیل بیشتر ضایعات پیش بدخیم دهانی جهت تبدیل به بدخیمی در نظر گرفته شود.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی ۵۰ نمونه OSCC، ۱۸ نمونه verrucous carcinoma، ۱۳ نمونه لیکن پلان اروزیو و ۱۰ نمونه لکوپلاکیا با دیسپلازی خفیف بعد از تایید هیستوپاتولوژیک آنها صورت پذیرفت. نمونه ها با Sirius red رنگ آمیزی شدند. مجموع تعداد ائوزینوفیلها در ۱۰ ناحیه با بزرگنمایی ۴۰۰ (eosinophil/10HPF) محاسبه شد. اطلاعات بدست آمده توسط آزمونهای کروسکال والیس، من ویتنی و آزمون همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: میانگین تعداد ائوزینوفیلها در OSCC، verrucous carcinoma، لیکن پلان اروزیو و لکوپلاکیا با دیسپلازی خفیف به ترتیب ۲۶/۹۰، ۷۲/۵۹، ۱۱/۰۸و صفر eosinophil/10HPF بود. میانگین تعداد ائوزینوفیلها در ضایعات بدخیم دهان (OSCC و verrucous carcinoma) بطور معنی دار بیشتر از ضایعات پیش بدخیم (لیکن پلان اروزیو و لکوپلاکیا با دیسپلازی خفیف) بود (P=0.0001). بین تعداد ائوزینوفیلها با درجه هیستوپاتولوژیک، جنس و سن در نمونه های OSCC ارتباط معنی داری بدست نیامد.
نتیجه گیری: حضور بیشتر ائوزینوفیلها در ضایعات بدخیم نسبت به پیش بدخیم حفره دهان مشاهده شد. پیشنهاد میگردد تا تعداد زیاد ائوزینوفیلها در ضایعات پیش بدخیم بعنوان شاخصی برای پتانسیل بیشتر ضایعات پیش بدخیم دهانی جهت تبدیل به بدخیمی در نظر گرفته شود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
آسيب شناسي دهان،فك و صورت
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
