مقدمه : لیکن پلان دهانی یک بیماری ایمونولوژیک مزمن با اتیولوژی ناشناخته است . در مطالعات مختلف همراهی لیکن پلان دهانی با دیابت ملیتوس را گزارش کرده­اند . هدف از این مطالعه بررسی فراوانی دیابت ملیتوس در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی در مقایسه با افراد سالم است .

مواد و روش ها: ­ این مطالعه به صورت موردشاهدی برروی ۵۰ بیمار مبتلا به لیکن پلان دهان و ۵۰ فرد سالم انجام شد. بیمارانی که از نظر شکل بالینی ضایعات دهانی و معیارهای بافت شناسی، تشخیص لیکن پلان مطابقت داشتند، به عنوان بیمار وارد مطالعه شدند . افراد گروه شاهد از بین افراد فاقد بیماری باسازگاری از نظر سن و جنس از جمعیت عمومی انتخاب شدند. نمونه سرمی جهت بررسی قند خون ناشتا به میزان ۵ سی­سی از افراد گرفته شد و اطلاعات توسط آزمون ­ Student’s t-test مورد آنالیز قرار گرفتند.

یافته ها: با طراحی یک مطالعه ی مورد شاهدی، ۵۰ بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی (۳۹ زن، ۱۱مرد) با میانگین سنی۱۳/۲۴ ± ۴۴/۵ و ۵۰ فرد سالم (۳۳زن، ۱۷مرد) با میانگین سنی۱۱/۴۴ ± ۴۱/۳ وارد مطالعه شدند.. میانگین گلوگز خون ناشتا و HbA₁C در افراد مبتلا به لیکن پلان دهانی ۸/۱ ± ۹۵/۱ و۱/۳ ± ۵/۱ میلی گرم بر دسی لیتر و در افراد سالم ۷/۷ ± ۸۹/۱ و۱/۱ ± ۴/۶ میلی گرم بر دسی لیتر به دست آمد (P=1).

  نتیجه گیری: فراوانی دیابت ملیتوس تفاوت معنا­داری بین دو گروه مبتلا به لیکن پلان دهانی و افراد سالم را نشان نداد. یافته­ ها نشان داد دیابت ملیتوس نقش مستقیمی در اتیولوژی لیکن پلان دهانی بازی نمی­کند.