مقدمه : درمانهای بلیچینگ ممکن است بر کیفیت سطح ترمیمهای کامپازیتی موجود در دهان اثر منفی داشته باشند. هدف این مطالعه تعیین اثر کارباماید پراکسید ۱۶% و ۳۵% بر ریزسختی کامپوزیتهای بابیس سایلوران در مقایسه با دو کامپوزیت بابیس متاکریلات می باشد.

 مواد و روش ها: ۱۸عدد دیسک کامپوزیتی با رنگ A3 از هر کدام از کامپازیت های (Filtek P90, Filtek Z350XT Enamel, Filtek Z250) و در مجموع ۵۴ عدد با استفاده از مولد استنلس استیل ساخته شدند. هر یک از کامپوزیتها بصورت تصادفی به ۳ گروه مختلف تقسیم شدند (n=6). یک گروه در آب مقطر به مدت ۲ هفته در دمای اتاق بعنوان نمونه های کنترل نگهداری شده و گروههای دیگر با کارباماید پراکساید ۱۶% (بلیچینگ در منزل)،۴ ساعت در روز به مدت ۱۴ روز و کارباماید پراکساید ۳۵% (بلیچینگ در مطب) یکبار ۴۰ دقیقه، مورد بلیچ قرار گرفتند. میزان ریزسختی نمونه ها قبل و بعد از بلیچینگ با استفاده از Vickers hardness testing machine اندازه گیری شد و داده ها با repeated measure ANOVA model آنالیز شدند.

یافته ها: ریزسختی اولیه P90 به طور معناداری کمتر از دو کامپوزیت دیگر بود. در مورد Z250 و Z350 درمان بلیچینگ باعث کاهش معنادار میزان ریزسختی نسبت به گروه کنترل شد (0.001>p )، اما در مورد P90 فقط ماده بلیچینگ مطب باعث کاهش معنادار میکروهاردنس شد (0.009=p) اثر بلیچینگ خانگی و مطب بر P90 متفاوت بود (۰/۰۱۵).

نتیجه گیری: به دنبال درمان بلیچینگ ریزسختی کامپوزیتهای Z250 و Z350 به صورت معنی داری کاهش یافت ولی این کاهش به دنبال بلیچینگ در منزل در کامپوزیت P90 چندان قابل توجه نبوده است.