دوره 14، شماره 1 - ( 12-1403 )
|
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.MUBABOL.HRI.REC.1400.109
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Salehi Delavar F, Ghorbanipour R, Pouramir M, Arash V, Gholinia H, Sheikhzadeh S. The Correlation Between Salivary Cortisol Levels And Cervical Vertebral Maturation Stages. Caspian J Dent Res 2025; 14 (1) :32-38
URL: http://cjdr.ir/article-1-428-fa.html
URL: http://cjdr.ir/article-1-428-fa.html
صالحی دلاور فاطمه، قربانی پور رضا، پورامیر مهدی، آرش ولی اله، قلی نیا همت، شیخ زاده صدیقه. همراهی سطح کورتیزول بزاق و مراحل رشد مهره های گردنی. مجله تحقيقات دندانپزشكي كاسپين. 1403; 14 (1) :32-38
مرکز تحقیقات مواد دندانی، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران. ، Elfsh@yahoo.com
چکیده: (25 مشاهده)
مقدمه: ناهنجاریهای دندانی-صورتی در کودکان در حال رشد، دلیل شایعی برای ارجاع ارتودنسی است. مطالعات، استفاده از بیومارکرها مانند کورتیزول را برای پیشبینی مراحل بلوغ پیشنهاد کردهاند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی همبستگی بین سطح کورتیزول بزاق و مراحل بلوغ مهرههای گردنی (CVMS) در لترال سفالومتری بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی ۶۰ بیمار پسر ۸ تا ۱۸ ساله وارد مطالعه شدند که پس از تهیه بزاق غیر تحریکی در صبح و تعیین سطح و میزان کورتیزول بزاق با روشهای آزمایشگاهی، سطح کورتیزول بزاقی با بلوغ مهره های گردنی در نمای لترال سفالومتری مورد مقایسه قرار گرفت. افراد بر اساس مرحله رشد مهرههای گردنی به چهار گروه CS-1,CS-2؛ CS-3؛ CS-4 و5 CS-، 6 CS- تقسیم شدند. دادههای جمع آوری شده با استفاده از SPSS 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. P-value کمتر از 0/05 از لحاظ آماری معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین سطح کورتیزول بزاقی در گروه اول 1/34±1/37، در گروه دوم 2/01±2/29، در گروه سوم 1/86±2/62 و در گروه آخر ng/ml 2/34±4/51 بود. بین چهار گروه از نظر میانگین سطح کورتیزول بزاق اختلاف معنیداری مشاهده شد (P <0/001)؛ به این صورت که میانگین سطح کورتیزول در گروه چهارم از گروه اول و دوم به طور معنیداری بیشتر بود به ترتیب (P<0/001) و(P=0/029) اما نسبت به گروه سوم معنیدار نبود.
نتیجه گیری: سطح کورتیزول بزاق با افزایش مرحله رشد مهرههای گردنی از CS-3 به بعد بیشتر میشود. از این رو میتوان از سطح کورتیزول بزاق به عنوان شاخصی برای تعیین پیک رشدی استفاده کرد.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی ۶۰ بیمار پسر ۸ تا ۱۸ ساله وارد مطالعه شدند که پس از تهیه بزاق غیر تحریکی در صبح و تعیین سطح و میزان کورتیزول بزاق با روشهای آزمایشگاهی، سطح کورتیزول بزاقی با بلوغ مهره های گردنی در نمای لترال سفالومتری مورد مقایسه قرار گرفت. افراد بر اساس مرحله رشد مهرههای گردنی به چهار گروه CS-1,CS-2؛ CS-3؛ CS-4 و5 CS-، 6 CS- تقسیم شدند. دادههای جمع آوری شده با استفاده از SPSS 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. P-value کمتر از 0/05 از لحاظ آماری معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین سطح کورتیزول بزاقی در گروه اول 1/34±1/37، در گروه دوم 2/01±2/29، در گروه سوم 1/86±2/62 و در گروه آخر ng/ml 2/34±4/51 بود. بین چهار گروه از نظر میانگین سطح کورتیزول بزاق اختلاف معنیداری مشاهده شد (P <0/001)؛ به این صورت که میانگین سطح کورتیزول در گروه چهارم از گروه اول و دوم به طور معنیداری بیشتر بود به ترتیب (P<0/001) و(P=0/029) اما نسبت به گروه سوم معنیدار نبود.
نتیجه گیری: سطح کورتیزول بزاق با افزایش مرحله رشد مهرههای گردنی از CS-3 به بعد بیشتر میشود. از این رو میتوان از سطح کورتیزول بزاق به عنوان شاخصی برای تعیین پیک رشدی استفاده کرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارتودنتیکس
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
