Soleiman Mezerji M,  Sheikhzadeh S,  Mirzaie M,  Gholinia H. Fully automated orthodontic photograph analysis by machine learning.  Caspian J Dent Res 2023; 12 (2) :70-81
URL: 
http://cjdr.ir/article-1-399-fa.html     
                     
                    
                    سلیمان مزرجی مهدی،  شیخ زاده صدیقه،  میرزایی میثم،  قلی نیا همت. آنالیز کاملا خودکار فتوگرافی های ارتودنسی با یادگیری ماشینی.  مجله تحقيقات دندانپزشكي كاسپين. 1402; 12 (2) :70-81
URL: http://cjdr.ir/article-1-399-fa.html
     
                     
					 
					
                 
                
                    
                    
                    
                    ، مرکز تحقیقات سلامت و بهداشت دهان، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران. ، elfsh@yahoo.com
                    
                    
                    چکیده:       (2871 مشاهده)
                    
                    
                    مقدمه: نسبت های آنتروپومتریک سر و صورت در علومی همچون دندانپزشکی، جراحی فک و صورت، مطالعات رشد، جراحی پلاستیک و ... کاربرد دارد.  روش دستی آنالیز فتوگرافی های صورت مستلزم صرف وقت و دقت زیاد میباشد. هدف طراحی نرم افزار آنالیز تمام اتوماتیک فتوگرافی های صورت و مقایسه آن با آنالیز دستی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، مجموعه داده شامل ۳۹۵ فتوگرافی پروفایل، ۲۷۱ فتوگرافی فرونتال در حالت لبخند و ۳۴۶ فتوگرافی فرونتال در حالت استراحت اختصاص داده شد. یک شبکه عصبی ۲ مرحله ای با معماری شبکه عصبی کانولوشنال کامل  برای مکان یابی لندمارک ها طراحی شد. دو روش آنالیز دستی و اتوماتیک در اندازه گیری ۸ متغیر فضای راهرو باکال، نسبت ارتفاع یک سوم میانی به یک سوم تحتانی صورت و زوایای تحدب کل صورت، تحدب صورت، بینی-صورت، نازولبیال، منتولبیال و نازوفرونتال مقایسه شدند. میزان توافق دو روش با استفاده از آزمون T-test زوجی در سطح معنا داری ۰/۰۵ و محاسبه ضریب ICC ارزیابی گردید. سطح معنی داری کمتر از ۰/۰۵ تعیین شد. 
یافته ها: در  زوایای تحدب کل صورت (0.005P=)، بینی-صورتP=0.001) ) و نازولبیال (P=0.02)، بین دو روش اختلاف معنی داری مشاهده شد؛ اما در ۵ متغیر تحدب صورت، منتولبیال، نازوفرونتال، فضای راهرو باکال و نسبت ارتفاع یک سوم میانی به یک سوم تحتانی صورت اختلاف معناداری بین ۲ روش مشاهده نشد. ضریب ICC  برای همه متغیر ها به جز زاویه  نازولبیال بیش از ۰/۶۹ بدست آمد. در اکثر متغیرهای اندازه گیری شده، دقت روش خودکار مشابه روش دستی بود.
نتیجه گیری: یادگیری ماشینی پتانسیل استفاده در آنالیز بالینی بافت نرم را دارند؛ همچنین توانایی انجام آنالیز های  قابل اعتماد و قابل تکرار بر روی دیتاهای بزرگی از تصاویر را فراهم می کند.
                     
                    
                    
                    
                    
                    نوع مطالعه:  
مقاله پژوهشي |
                    موضوع مقاله: 
                    
ارتودنتیکس  
                     
                    
                    
| * نشانی نویسنده مسئول: گروه ارتودنسی،دانشکده دندانپزشکی،دانشگاه علوم پزشکی بابل، ایران. |