دوره 11، شماره 1 - ( 12-1400 )                   | برگشت به فهرست نسخه ها


XML Print


،گروه رادیولوژی دهان ،فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)،اصفهان، ایران. ، azadehh.torkzadeh@gmail.com
چکیده:   (4111 مشاهده)
مقدمه: سینوسهای ماگزیلاری بزرگترین سینوسهای پارانازال در مجاورت دندانها هستند. به علت تنوعات آناتومیک درافراد مختلف، اطلاع از این تنوعات برای جراحی های بینی و  سینوزیت ضروری می باشد.هدف از این مطالعه تعیین رابطه حجم سینوس ماگزیلاری با انحراف تیغه بینی، کونکابولوزا و سایز اینفاندیبولوم با استفاده ازتوموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی (CBCT) بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی ، تصاویر CBCT از ۱۳۵ بیمار که تصویر برداری از فک بالا را انجام داده بودند مورد ارزیابی قرارگرفت. برای اندازه گیری حجم سینوس ماگزیلاری، ازتصاویر CBCT مقاطع آگزیال سینوس با ضخامت ۲ میلی متر، و نرم افزار مخصوص آنالیز تصویر Digimizer استفاده شد. در مقطع کرونال انحراف سپتوم بینی‌، انواع کونکابولوزا وسایز اینفاندیبولوم تعیین شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری  آنالیز واریانس یک طرفه، تی زوجی، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون آنالیز شدند P<0.05 سطح معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: بین میانگین حجم سینوس راست (p=0.012, r=-0.216) و میانگین حجم سینوس چپ بینی (p<0.001, r=-0.303) و انحراف تیغه بینی رابطه معکوس و معنی‌داری وجود داشت. بین میانگین حجم سینوس راست)  p<0.012, r=-0.357) و میانگین حجم سینوس چپ (p=0.006, r=-0.357) و سایز اینفاندیبولوم رابطه معکوس و معنی‌داری وجود داشت. میانگین حجم سینوس راست  و حجم سینوس چپ از نمای کرونال درحضور و عدم حضور کونکابولوزا تفاوت معنادار نداشت. میانگین حجم سینوس راست و حجم سینوس چپبین زن و مرد تفاوت معناداری نداشت.
نتیجه گیری: یافته های حاضر حاکی از آن است که حجم سینوس ماگزیلاری در موارد انحراف تیغه بینی متوسط و شدید در همان سمت انحراف کمتر است و با افزایش سایز اینفاندیبولوم حجم سینوس ماگزیلاری بیشتر بود.


متن کامل [PDF 1069 kb]   (1037 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: رادیولوژی دهان، فک و صورت
* نشانی نویسنده مسئول: دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)،اصفهان ، ایران.

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.