دوره 12، شماره 1 - ( 12-1401 )                   | برگشت به فهرست نسخه ها


XML Print


،گروه ارتودنسی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران. ، mehdi.rafiei@khuisf.ac.ir
چکیده:   (1685 مشاهده)
مقدمه: پس از مولر های سوم دندان های کانین ماگزیلا بیشترین دندان هایی هستند که دچار نهفتگی  می شوند. بریجینگ حفره ی زین ترکی (STB)  می تواند به عنوان یک فاکتور پیش بینی کننده  در تشخیص زود هنگام این  نهفتگی به ارتودنتیست­ ها کمک کند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین دندان کانین نهفته در کام  و STB بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی، در رادیوگرافی لترال سفالومتریک و پانورامیک ۵۳ بیمار با کانین نهفته در کام و ۵۳ بیمار با دندان های طبیعی و فاقد دندان کانین نهفته در محدوده سنی ۱۲ تا ۲۰ سال ، ابعاد حفره زین ترکی اندازه گیری و گرید بندی گردید.گرید یک (بدون کلسیفیکاسیون): طول ناحیه سلا بیشتر از سه چهارم قطر آن ،گرید دو (کلسیفیکاسیون نسبی): طول سلا معادل یا کمتر از سه چهارم قطر آن، گرید سه(کلسیفیکاسیون کامل): بریج جدا شده که به طور واضح در رادیوگرافی دیده می شود. ارتباط بین دندان کانین نهفته در کام و STB با استفاده از  آزمون های Chi-square  ،Mann-Whitney  و Fisher تجزیه و تحلیل شد. 0.05>P سطح معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: بین وجود STB و وجود کانین نهفته ارتباط معناداری وجود داشت (0.001>p). ارتباط معناداری بین شدت STB و وجود کانین نهفته وجود داشت (0.001>p). احتمال وجود STB گرید ۲، در بیماران دارای کانین نهفته حدود ۳ برابر افراد با دندان های طبیعی بود واحتمال وجود STB گرید ۳، در بیماران دارای کانین نهفته حدود  ۴۶ برابر افراد با دندان های طبیعی بود. اختلاف معناداری بین نسبت طول به قطر حفره زین ترکی در دو گروه بیماران فاقد و دارای کانین نهفته مشاهده نشد. ارتباط معنا داری بین جنسیت بیماران و وجود STB مشاهده نشد.
نتیجه گیری: ارتباط بین دندان کانین نهفته در کام و STB می تواند به عنوان یک پارامتر تشخیصی برای تایید نهفتگی کانین به صورت زود هنگام باشد.



 
واژه‌های کلیدی: بیماران، تشخیص، کام، حفره ی زین ترکی
متن کامل [PDF 607 kb]   (1085 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: ارتودنتیکس
* نشانی نویسنده مسئول: دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران.

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.