دوره 9، شماره 2 - ( 6-1399 )
|
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Amiri Daneshvar F, Alhavaz A, Ahmadizenouz G, Bijani A. Effect of three veneering techniques on fracture resistance and marginal adaptation of zirconia-based crowns. Caspian J Dent Res 2020; 9 (2) :16-25
URL: http://cjdr.ir/article-1-288-fa.html
URL: http://cjdr.ir/article-1-288-fa.html
امیری دانشور فرشید، آل هوز عبد الحمید، احمدی زنوز غزاله، بیژنی علی. بررسی اثر سه تکنیک ونیرکردن بر تطابق لبه ای و مقاومت شکست روکشهای بر پایه زیرکونیا. مجله تحقيقات دندانپزشكي كاسپين. 1399; 9 (2) :16-25
،مرکز تحقیقات مواد دندانی، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل،ایران. ، gazalehahmadidds@gmail.com
چکیده: (4808 مشاهده)
مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی مقاومت شکست(FR) روکش های بر پایه زیرکونیا که با روش های مختلف ونیر شده اند و تعیین میزان درز لبه ای قبل و بعد از ونیر کردن می باشد.
مواد و روش ها: تعداد ۳۰ کوپینگ زیرکونیا ساخته شده با CAD/CAM (computer-aided design/computer-aided machine) به سه گروه تقسیم شدند. در گروه لایه گذاری با پرسلن (PL)کوپینگ ها با پرسلن فلدسپاتیکVM9 به روش دستی ونیر شدند . در گروه کامپوزیت غیر مستقیم (IC) کامپوزیت Gradia Indirect روی کوپینگ ها ونیر شد و در گروه
CAD-on (CO) ونیر از سرامیک Vitamark II ساخته شده با دستگاه CAD/CAM روی کوپینگ ها سمان شد. برای هر نمونه میزان درز لبه ای قبل و بعد از ونیر در چهار نقطه(باکال،لینگوال،مزیال و دیستال) با استفاده از استریومیکروسکوپ و نرم افزار (Motic Images Plus 2.0 ML) محاسبه شد تمام روکش ها روی دای های مربوطه با سمان رزینی سمان شدند و سپس در دستگاه تست یونیورسال تحت نیرو قرار گرفتند تا بشکنند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از تست های آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون post-hoc Tukey با سطح معناداری ۵۰/۰ آنالیز شدند.
یافته ها: میانگین FR در گروه PL (N3005)به طور معنی داری بالاتر از گروه IC (N2026) وگروهCO (N1605) بود.(P=0.000) میانگین درز لبه ای قبل و بعد از ونیر به ترتیب در گروهPL μm43.42 وμm48.47،در گروهIC μm44.69 و μm51.06 و در گروهCO μm53.03 و μm56.08 بود. میزان درز لبه ای قبل و بعد از ونیر کردن در گروه های مطالعه تفاوت معناداری نداشت. (P-value به ترتیب 0.18 و 0.56) کمترین تغییرات در میزان درز لبه ی در گروه CO مشاهده شد .
نتیجه گیری: روش پرسلن گذاری می تواند مقاومت شکست روکش زیرکونیا را نسبت به دو روشIC و COافزایش دهد. میزان درز لبه ای به دنبال ونیر کردن در هر سه روش در محدوده ی قابل قبول کلینیکی قرار داشت.
مواد و روش ها: تعداد ۳۰ کوپینگ زیرکونیا ساخته شده با CAD/CAM (computer-aided design/computer-aided machine) به سه گروه تقسیم شدند. در گروه لایه گذاری با پرسلن (PL)کوپینگ ها با پرسلن فلدسپاتیکVM9 به روش دستی ونیر شدند . در گروه کامپوزیت غیر مستقیم (IC) کامپوزیت Gradia Indirect روی کوپینگ ها ونیر شد و در گروه
CAD-on (CO) ونیر از سرامیک Vitamark II ساخته شده با دستگاه CAD/CAM روی کوپینگ ها سمان شد. برای هر نمونه میزان درز لبه ای قبل و بعد از ونیر در چهار نقطه(باکال،لینگوال،مزیال و دیستال) با استفاده از استریومیکروسکوپ و نرم افزار (Motic Images Plus 2.0 ML) محاسبه شد تمام روکش ها روی دای های مربوطه با سمان رزینی سمان شدند و سپس در دستگاه تست یونیورسال تحت نیرو قرار گرفتند تا بشکنند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از تست های آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون post-hoc Tukey با سطح معناداری ۵۰/۰ آنالیز شدند.
یافته ها: میانگین FR در گروه PL (N3005)به طور معنی داری بالاتر از گروه IC (N2026) وگروهCO (N1605) بود.(P=0.000) میانگین درز لبه ای قبل و بعد از ونیر به ترتیب در گروهPL μm43.42 وμm48.47،در گروهIC μm44.69 و μm51.06 و در گروهCO μm53.03 و μm56.08 بود. میزان درز لبه ای قبل و بعد از ونیر کردن در گروه های مطالعه تفاوت معناداری نداشت. (P-value به ترتیب 0.18 و 0.56) کمترین تغییرات در میزان درز لبه ی در گروه CO مشاهده شد .
نتیجه گیری: روش پرسلن گذاری می تواند مقاومت شکست روکش زیرکونیا را نسبت به دو روشIC و COافزایش دهد. میزان درز لبه ای به دنبال ونیر کردن در هر سه روش در محدوده ی قابل قبول کلینیکی قرار داشت.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي |
موضوع مقاله:
پروتزهای دندانی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
