[صفحه اصلی ]   [Archive]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
بانک مقالات پزشکی
AWT IMAGE
..
Journal DOI

AWT IMAGE

..
:: دوره 9، شماره 2 - ( 6-1399 ) ::
برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی اثر سه تکنیک ونیرکردن بر تطابق لبه ای و مقاومت شکست روکشهای بر پایه زیرکونیا
فرشید امیری دانشور ، عبد الحمید آل هوز ، غزاله احمدی زنوز* ، علی بیژنی
،مرکز تحقیقات مواد دندانی، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل،ایران. ، gazalehahmadidds@gmail.com
چکیده:   (3863 مشاهده)
مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی مقاومت شکست(FR)  روکش های بر پایه زیرکونیا که با روش های مختلف ونیر شده اند و تعیین میزان درز لبه ای قبل و بعد از ونیر کردن می باشد.
مواد و روش ها: تعداد ۳۰ کوپینگ زیرکونیا ساخته شده با  CAD/CAM (computer-aided design/computer-aided machine) به سه گروه تقسیم شدند. در گروه لایه گذاری با پرسلن (PL)کوپینگ ها با پرسلن فلدسپاتیکVM9  به روش دستی ونیر شدند . در گروه کامپوزیت غیر مستقیم (IC) کامپوزیت Gradia Indirect  روی کوپینگ ها ونیر شد و در گروه
CAD-on (CO) ونیر از سرامیک Vitamark II ساخته شده با دستگاه CAD/CAM روی کوپینگ ها سمان شد. برای هر نمونه میزان درز لبه ای قبل و بعد از ونیر در چهار نقطه(باکال،لینگوال،مزیال و دیستال) با استفاده از استریومیکروسکوپ و نرم افزار (Motic Images Plus 2.0 ML) محاسبه شد تمام روکش ها روی دای های مربوطه با سمان رزینی سمان شدند و سپس در  دستگاه تست یونیورسال تحت نیرو قرار گرفتند تا بشکنند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از تست های آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون post-hoc Tukey با سطح معناداری ۵
۰/۰ آنالیز شدند.
یافته ها: میانگین FR در گروه PL (N3005)به طور معنی داری بالاتر از گروه IC (N2026) وگروهCO  (N1605) بود.(P=0.000) میانگین درز لبه ای قبل و بعد از ونیر به ترتیب در گروهPL  μm43.42 وμm48.47،در گروهIC  μm44.69 و μm51.06  و در گروهCO μm53.03 و μm56.08 بود. میزان درز لبه ای قبل و بعد از ونیر کردن در گروه های مطالعه تفاوت معناداری نداشت. (P-value به ترتیب 0.18 و 0.56)  کمترین تغییرات در میزان درز لبه ی در گروه CO مشاهده شد .
نتیجه گیری: روش پرسلن گذاری  می تواند مقاومت شکست روکش زیرکونیا را نسبت به دو روشIC و COافزایش دهد. میزان درز لبه ای به دنبال ونیر کردن در هر سه روش در محدوده ی قابل قبول کلینیکی قرار داشت.
واژه‌های کلیدی: طراحی با کمک کامپیوتر، تطابق لبه ای دندانی، آزمایش مواد، روکش ها
متن کامل [PDF 1083 kb]   (1623 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: پروتزهای دندانی
* نشانی نویسنده مسئول: گروه دندانپزشکی ترمیمی،دانشکده دندانپزشکی بابل، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل،ایران.
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA



XML     Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Amiri Daneshvar F, Alhavaz A, Ahmadizenouz G, Bijani A. Effect of three veneering techniques on fracture resistance and marginal adaptation of zirconia-based crowns. Caspian J Dent Res 2020; 9 (2) :16-25
URL: http://cjdr.ir/article-1-288-fa.html

امیری دانشور فرشید، آل هوز عبد الحمید، احمدی زنوز غزاله، بیژنی علی. بررسی اثر سه تکنیک ونیرکردن بر تطابق لبه ای و مقاومت شکست روکشهای بر پایه زیرکونیا. مجله تحقيقات دندانپزشكي كاسپين. 1399; 9 (2) :16-25

URL: http://cjdr.ir/article-1-288-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 9، شماره 2 - ( 6-1399 ) برگشت به فهرست نسخه ها
مجله تحقیقات دندانپزشکی کاسپین Caspian Journal of Dental Research
Persian site map - English site map - Created in 0.06 seconds with 40 queries by YEKTAWEB 4612