،مرکز تحقیقات مواد دندانی، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل،ایران. ، m_rahmati_kamel@yahoo.com
چکیده: (5729 مشاهده)
مقدمه : پروسه ی باندینگ و افزایش سرعت آن در درمان ارتودنسی از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از این مطالعه، بررسی استحکام باند برشی و نواحی شکست باند در براکت های استیل ضد زنگ چسبانده شده توسط ادهزیوهای دو مرحله ای Orthocem (OC) و Biofix (BF) و ادهزیو سه مرحله ای Transbond XT (TXT) می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، ۶۶ دندان پرمولر کشیده شده ی انسانی، بصورت تصادفی به ۳ گروه مساوی تقسیم شدند: در گروه اول براکت ها باTXT ، در گروه دوم با BF و در گروه سوم با ادهزیو OC بر روی دندانها، طبق دستور کارخانه سازنده، باند شدند. ۲۴ ساعت بعد از ترموسایکلینگ، استحکام باند برشی براکت ها اندازه گیری شد. میزان رزین باقی مانده در سطح دندان ها (ARI)، میزان تخریب مینا (EDI) و محل شکست باند به دو روش کمی و کیفی توسط استریومیکروسکوپ، اسکن میکروسکوپ الکترونی و آنالیز EDX ارزیابی شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS ۲۲ و تست ANOVA ارزیابی شد سطح معنی داری کمتر از ۰/۰۵ در نظر گرفته شده است. یافته ها : میانگین استحکام باند برشی گروه اول: ۴/۵۸ ±۲۲/۴۹، گروه دوم: ۶/۴۳ ± ۱۷/۸۲و گروه سوم: ۴/۴۶ ± ۱۶/۲۰ می باشد. استحکام باند برشی گروه اول با سایر گروه ها اختلاف معنی داری داشت، ولی در دو گروه دیگر، این اختلاف معنی دار نبود(P<0.001). همچنین، EDI وARI در سه گروه اختلاف معنی داری را نشان نداد(P<0.001). نتیجه گیری: استحکام باند کامپوزیت در دو گروه OC و BF در محدوده ی تعیین شده جهت باند براکت های ارتودنسی بوده و میتوان این دو ادهزیو را به عنوان جایگزینی مناسب برای روش های باند معمول مورد استفاده قرار داد.
Samadi F, Rahmati Kamel M, Arash V, Khafri S, Abolghasemzadeh F. Scanning electron microscope and shear bond strength analysis of Biofix and Orthocem two-step fluoridated orthodontic adhesives on human enamel. Caspian J Dent Res 2019; 8 (2) :16-24 URL: http://cjdr.ir/article-1-260-fa.html
صمدی فاطره، رحمتی کامل منوچهر، آرش ولی اله، خفری ثریا، ابوالقاسم زاده فائزه. آنالیز میکروسکوپ الکترونی روبشی و بررسی استحکام باند برشی اتصال دو نوع ادهزیو ارتودنسی دو مرحله ای دارای فلوراید (Biofix and Orthocem) به مینای دندان انسان. مجله تحقيقات دندانپزشكي كاسپين. 1398; 8 (2) :16-24
