مقدمه: چاقی پدیده فراگیر سالهای اخیر پیامدهای مخاطره آمیز فراوانی در سلامت عمومی و دهانی داشته و باعث  به خطر افتادن دندانها و بخصوص بافتهای پریودنتال می گردد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین سلامت دهان(بافت دندانی و پریودنتال) با چاقی است.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی مقایسه ای مشخصات دموگرافیک  و سبک زندگی، عمق پاکت، خونریزی حین پروبینگ و شاخص CPI در ۱۸۰ نفر در طی مصاحبه ثبت شد. پس از بررسی نرمالیته شاخصها و تعیین فراوانی آنها فاصله اطمینان ۹۵% برای شاخصها بدست آمد. از آنالیز چندگانه مدل رگرسیون لجستیک و مدل رگرسیون خطی چندگانه، شاخص Odd Ratio برای نشان دادن میزان پیش بینی کنندگی استفاده شد. سطح معنی داری آزمون ها نیز P<0.05 در نظر گرفته شد.

یافته ها: از ۱۸۰ نفر شرکت کننده در مطالعه ۵۴ نفر با توده بدنی نرمال (kg/m² 18.5-24.9=BMI)، ۶۸ نفر اضافه وزن (kg/m² 25-29.9=BMI) و ۵۸ نفر چاق

(kg/m^2_>30= BMI )بودند. ۷۵ نفر از شرکت کنندگان مرد و ۱۰۵ نفر زن بودند.به طور کلی با افزایش یک واحد توده بدنی، عمق پاکت ۱/۳۹۴  بارافزایش می یابد (  OR:1.394,95%CI:0.936-2.077)، به ازای افزایش هرواحد دورکمر، ۱/۰۳۶ به میزان DMFT افزوده می گردد-(OR:1.036,95% CI:1.001-1.071) ، به ازای هر ۱ سانتی متر افزایش دور کمر، ۰/۶۲۵ بار شانس تخریب پریودنتال CPI  افزایش می یابد(OR:1.122,95%CI:0.053-0.078)

نتیجه گیری: چاقی حتی بدون وجود بیماریهای زمینه ای سیستمیک می تواند دلیلی بر به مخاطره افتادن سلامت دهان باشد.