دوره 9، شماره 1 - ( 12-1398 )                   | برگشت به فهرست نسخه ها


XML Print


،مرکز تحقیقات سلامت و بهداشت دهان، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران. ، amirkiakojori@gmail.com
چکیده:   (5175 مشاهده)
مقدمه: پریودنتیت بیماری شایع در مبتلایان به دیابت است. رابطه معنی‌داری بین درجه هایپرگلایسمی و شدت پریودنتیت وجود دارد. اما مکانیسم پایه این ارتباط کاملاً مشخص نشده است. با توجه به نقش مهم سایتوکاین­ها در پاتوژنز پریودنتیت و با توجه به اینکه تاکنون مطالعه‌ای در مورد مقایسه اینترلوکین ۳۵ در این بیماری‌ها انجام نشده است هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی سطح این سایتوکاین در بزاق بیماران دیابتی نوع ۲ مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط جنرالیزه است.
مواد و روش ها: در مجموع ۸۸ نفر )۴۴ زن، ۴۴ مرد( با میانگین سنی
۵ /۱۰±۵/ ۴۲سال در این مطالعه موردی شاهدی شرکت داشته‌اند. افراد به ۴ گروه تقسیم شدند و هر گروه شامل  ۲۲ نفر بودند.  گروه ۱: بیماران واجد پریودنتیت مزمن متوسط جنرالیزه دارای دیابت نوع ۲،گروه ۲:  بیماران واجد پریودنتیت مزمن متوسط جنرالیزه فاقد دیابت ،گروه ۳: بیماران دیابتی با پریودنشیوم نرمال وگروه ۴: افراد فاقد دیابت با پریودنشیوم نرمال (گروه کنترل)، سپس نمونه‌های بزاق، جمع‌آوری و پس از سانتریفیوژ کردن، میزان اینترلوکین ۳۵ با کیت تجاری بر اساس ELISA تعیین شد و داده‌ها تحلیل شدند. تست آماری آنوا و تست تعقیبی توکی برای مقایسه گروه ها مورد استفاده قرار گرفتند.
یافته ها: میانگین±انحراف معیار اینترلوکین ۳۵ در گروه کنترل (۳۶/
 ۸±۵۹/ ۲۲و0.05<p) از سه گروه دیگر بیشتر بود.(گروه یک: ۶۲/ ۵±۱۲/ ۱۳، گروه دو: ۵۵/ ۸ ±۲۷/ ۱۴،گروه سه: ۱۳/ ۸±۱۲/ ۱۵) مقایسه میانگین اینترلوکین ۳۵ در گروه­های دیگر تفاوت معناداری را نشان نداد (0.05>p).
نتیجه گیری: سطح IL-۳۵ بزاق در پریودنتیت و دیابت نوع ۲ کاهش می یابد. با این حال،دیابت ملیتوس این کاهش را در بیماران مبتلا به پریودنتیت تشدید نمی کند.
 کند.
متن کامل [PDF 994 kb]   (2123 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشي | موضوع مقاله: پریودنتیکس
* نشانی نویسنده مسئول: گروه پریودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل،ایران.

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.