مقدمه: هدف ایده آل درمان پریودنتال بازسازی کامل بافت می­باشد که روش ­های رژنراتیو مثل پلاسمای غنی از فاکتور رشد (PRGF)  این هدف را دنبال می کند.
مواد و روش ها: در یک مطالعه ­ی کارآزمایی بالینی تصادفی، ۲۰ ضایعه ­ی استخوانی با سه دیواره­ پریودنتالی از ۵ بیمار با پریودنتیت متوسط به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. در گروه کنترل دبریدمان به تنهایی، در گروه دوم دبریدمان و cenomembrane و در گروه سوم بعد از دبریدمانPRGF ، cenomembrane بکار برده شد. عمق پروبینگ پاکت، حد چسبندگی کلینیکی، اندکس لثه ای و رادیوگرافیک (با دیجیتال سابترکشن) در ابتدا و ۶ ماه بعد، اندازه­ گیری شد. برای بررسی متغیرهای کمی و کیفی به ترتیب تست ویلکاکسون و مربع کای استفاده گردید.
یافته ها: در همه ­ی گروه ها بهبود در  پارامترهای ذکر شده به جز اندکس لثه ­ای دیده شد. در مقایسه درون گروهی، ارتباط معنی­ داری بین حد چسبندگی کلینیکی قبل و بعد از جراحی در همه گروه­ ها دیده شد (0.05P<). اما بین سه گروه از لحاظ حد چسبندگی کلینیکی قبل از جراحی ارتباطی یافت نشد. ارتباط معنی داری بین سه گروه در عمق پروبینگ پاکت قبل  و بعد از جراحی دیده نشد.  اما در مقایسه درون گروهی ارتباط معنی­ داری قبل و بعد از جراحی در مورد عمق پاکت در سه گروه نشان داده شد (0.001P<). اختلاف آماری معنی­ داری در شاخص­ های رادیوگرافی بین گروه ­ها، بعد از عمل جراحی یافت شد (0.009=P).
نتیجه گیری: PRGF سبب بهبودی در تمامی پارامترهای اندازه گیری شده به جز اندکس لثه ای میشود.